چاقی موضعی : علائم، علت و درمان آن

اندام برتر 18 خرداد 1402 0 دیدگاه

چاقی موضعی که یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عصر مدرن است، یک مشکل جدی برای سلامتی است؛ زیرا در ایجاد بسیاری از بیماری‌های کشنده حاد یا مزمن و همچنین مشکلاتی که در بدن ایجاد می‌کند، نقش دارد. چاقی علاوه بر ایجاد ظاهر نامطلوب زیبایی شناختی و اختلالات روانی، عامل خطر بسیاری از بیماری‌های حاد یا مزمن است. به همین دلیل تمام افرادی که می‌خواهند از سلامت خود محافظت کنند باید وزن ایده آل خود را حفظ کنند و بیماران مبتلا به چاقی باید تحت نظر پزشک و متخصص تغذیه به وزن ایده آل خود برسند.

فهرست مطالب

چاقی موضعی چیست؟

چاقی موضعی به معنای افزایش وزن و تجمع چربی در یک منطقه خاص از بدن است. این نوع چاقی به عنوان چاقی محلی یا چاقی موضعی شناخته می‌شود و بیشتر در مناطق خاصی از بدن مانند شکم، ناحیه پهلو و باسن، ران‌ها، بازوها یا صورت مشاهده می‌شود. عوامل مختلفی می‌توانند باعث ایجاد چاقی موضعی شوند. عواملی مانند: ژنتیک، سطح فعالیت بدنی، عادات غذایی نامناسب، استرس، کمبود خواب، تغییرات هورمونی و برخی بیماری‌ها ممکن است نقش مهمی در ایجاد این نوع چاقی داشته باشند.

کاهش وزن و چربی در مناطق موضعی بدن چالش‌برانگیز است و برنامه‌های تمرینی و رژیم غذایی مناسب برای کاهش چاقی موضعی باید توسط متخصص و مشاور تغذیه تجویز شود.

علائم چاقی چیست؟

اساسی‌ترین علامت بیماری چاقی تجمع بیش از حد بافت چربی در بدن است. با این حال، اضافه وزن می‌تواند برخی از مشکلات سلامتی و همچنین مشکلات بینایی چاقی را به همراه داشته باشد. مشکلات و علائم مرتبط با چاقی، عبارتند از:

تعریق
تنگی نفس
خروپف و آپنه خواب
مشکلات پوستی
درد کمر و مفاصل
مشکلات روانی و عزت نفس پایین

برای جلوگیری از شکل گیری همه این مشکلات و پیشگیری از بیماری‌های مزمنی که ممکن است به دلیل چاقی ایجاد شود، افراد دارای مشکلات اضافه وزن باید قبل از رسیدن به چاقی مراقب کاهش وزن و حفظ وزن ایده آل خود باشند.

علت چاقی چیست؟

دلیل اصلی چاقی این است که انرژی وارد شده به بدن با غذا بیشتر از انرژی صرف شده با متابولیسم و فعالیت‌های بدنی است و بر این اساس انرژی افزایش یافته به صورت چربی ذخیره می‌شود. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که انرژی دریافتی بالاتر از مقدار مورد نیاز برای مدت معینی ادامه یابد. چاقی با روشی به نام شاخص توده بدنی (BMI) ارزیابی می‌شود که می‌توان آن را نوعی تست چاقی نیز دانست. بیماران چاق، بیمارانی با شاخص توده بدنی 30 به بالا هستند. این مقدار که شاخص توده بدنی (BMI) نیز نامیده می‌شود، با تقسیم جرم بدن بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر محاسبه می‌شود. طبق طبقه بندی تعیین شده توسط سازمان بهداشت جهانی، چاقی با توجه به شاخص توده بدنی (BMI) به شرح زیر طبقه بندی می‌شود که برای محاسبه نیز استفاده می‌شود:

زیر 18.5 = کم وزنی
5 – 24.9 = وزن طبیعی
0 – 29.9 = اضافه وزن
0 – 39.9 = چاق
بالای 40.5 = مرضی (جدی)
50 و بیشتر = به عنوان فوق چاق تعیین شده است.

انرژی اضافی که منجر به چاقی می‌شود ممکن است به دلیل رژیم غذایی ناسالم یا نامتعادل رخ دهد و برخی از استعدادهای ژنتیکی نیز ممکن است اساس چاقی را تشکیل دهند. علاوه بر این، اختلالات هورمونی، بیماری‌های تیروئید و مصرف برخی داروها نیز می‌تواند از عوامل چاقی باشد.

علت چاقی موضعی شکم چیست؟

علت چاقی موضعی شکم می‌تواند به عوامل مختلفی برگردد. در زیر تعدادی از این عوامل را بررسی می‌کنیم:

رژیم غذایی نامتعادل

مصرف بیش از حد مواد غذایی پرچرب، نمک، شکر و کربوهیدرات ساده می‌تواند منجر به افزایش وزن و چاقی شکمی شود. مصرف مقدار کمتری از مواد غذایی سالم مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل به علت کمبود مواد مغذی و فیبر در رژیم غذایی نیز ممکن است باعث چاقی موضعی شکمی شود.

بیشتر مطالعه کنید: رژیم لاغری شکم

عدم فعالیت بدنی

سطح فعالیت بدنی کم و نشستن طولانی مدت می‌تواند عاملی برای افزایش چاقی شکمی باشد. کمبود تمرین و ورزش منظم باعث کاهش سوزنده‌ی چربی در بدن و افزایش چربی در منطقه شکم می‌شود.

عوامل ژنتیکی

عوامل ژنتیکی نقش مهمی در تمایل به چاقی دارند. اگر والدین یا فامیل‌های نزدیک شکمی چاق داشته باشند، احتمال چاقی موضعی شکم در فرد نیز بیشتر خواهد بود.

استرس و کم خوابی

استرس مزمن و کم خوابی می‌توانند به افزایش سطح هورمون کورتیزول منجر شوند که باعث افزایش تمایل به تجمع چربی در منطقه شکم می‌شود.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی در دوران بلوغ، بارداری و سن بعد از یائسگی می‌توانند باعث افزایش چربی در منطقه شکم شوند.

بیماری‌ها و داروها

برخی بیماری‌ها مانند سندرم کوشینگ، آسم برونشیال و برخی داروها می‌توانند به عواملی برای چاقی شکمی تبدیل شوند.

راه‌های درمان درمان چاقی موضعی شکم

درمان چاقی موضعی شکم ممکن است شامل ترکیبی از تغییرات در رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی و روش‌های دیگر باشد. در زیر راه‌هایی برای درمان چاقی موضعی شکم را بررسی می‌کنیم:

رژیم غذایی سالم

تغییر در رژیم غذایی با تمرکز بر مواد غذایی سالم و تنظیم میزان مصرف کالری می‌تواند به کاهش چربی در منطقه شکم کمک کند. در این رژیم غذایی باید به مصرف مواد غذایی کم چرب، کم نمک، کم شکر و با فیبر بالا توجه شود. مصرف سبزیجات، میوه‌ها، غلات کامل و منابع پروتئین سالم مانند ماهی، مرغ، تخم‌مرغ و سویا نیز توصیه می‌شود.

تنظیم اندازه سرویس غذا

کنترل اندازه ظرف غذا می‌تواند به کاهش مصرف کالری و کنترل وزن کمک کند. استفاده از ظرف‌های کوچ‌کتر، گن شکم و استفاده از ظروف کوچکتر برای سرویس غذا به شما کمک می‌کند که کمتر غذا مصرف کنید.

تمرینات قوی‌سازی شکم

انجام تمرینات مستقیم برای قوی‌سازی عضلات شکم، مانند پلاک یا تمرینات تنفسی عمیق، می‌تواند به تقویت عضلات شکم و کاهش چربی در این ناحیه کمک کند.

تمرینات هوازی

انجام فعالیت‌های هوازی مانند دویدن، پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری می‌تواند به سوزاندن چربی در کل بدن کمک کند، از جمله منطقه شکم کمک کند.

کاهش استرس

استرس می‌تواند باعث افزایش سطح هورمون کورتیزول شود که ممکن است به افزایش تجمع چربی در منطقه شکم منجر شود. استفاده از تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، یوگا یا تنفس عمیق می‌تواند به کاهش استرس و بهبود وضعیت شکم کمک کند.

خواب کافی

کمبود خواب می‌تواند باعث افزایش سطح هورمون گرلین (هورمونی که احساس گرسنگی را تحریک می‌کند) و کاهش سطح هورمون لپتین (هورمونی که احساس سیری را تحریک می‌کند) شود که ممکن است باعث افزایش اشتها و تجمع چربی در منطقه شکم شود. به خواب کافی رسیدن (حدود 7-9 ساعت در شب) می‌تواند به تنظیم هورمون‌ها و کاهش چاقی شکم کمک کند. در هر صورت، مهم است که قبل از اجرای هر برنامه درمانی، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا برنامه‌ای که برای شما مناسب است را بررسی کنند و نظارت لازم را برای شما داشته باشند.

نتایج دوره:

مصاحبه با تعدادی از قهرمانان کاهش وزن ما رو ببینید و با تجربه اونا کاهش وزن سریعتری رو تجربه کنید.