

اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ (binge eating) چیست؟
اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ (Binge Eating) یکی از شایعترین اختلالات تغذیهای در جهان است. این اختلال با مصرف ناگهانی و بیرویه غذا در مقادیر زیاد مشخص میشود. افراد مبتلا به این اختلال احساس کنترل بر روی خوردن خود ندارند. همچنین این حالت ممکن است با احساس گناه و شرمندگی همراه باشد. در نتیجه، بینج ایتینگ به مشکلات جدی جسمی و روانی منجر میشود. این اختلال به طور معمول در نوجوانان و بزرگسالان دیده میشود و نیاز به درمان دارد. دقت کنید که درمان شامل مشاوره روانشناسی و تغییرات در رژیم غذایی است. در ضمن، شناسایی و درمان به موقع این اختلال میتواند به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک کند. در ادامه قصد داریم تا شما را بیشتر با این بیماری آشنا سازیم، پس با ما همراه باشید.

اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ چیست؟
اختلال پرخوری یا بینج ایتینگ یکی از انواع اختلالات تغذیهای است که در آن فرد به طور مکرر و بیرویه غذا میخورد. در این حالت، فرد کنترل خود را بر روی میزان غذایی که مصرف میکند از دست داده و نمیتواند از خوردن دست بکشد. این اختلال شباهتهایی به بولیمیا نروزا دارد، اما تفاوت اصلی در این است که افراد مبتلا به بولیمیا نروزا از چاقی میترسند و اقداماتی مانند استفراغ یا ورزشهای شدید برای کاهش وزن انجام میدهند. در حالی که افراد مبتلا به بیماری اختلال پرخوری یا بینج ایتینگ چنین رفتارهایی را ندارند. این افراد معمولاً با مشکل چاقی مواجه هستند و بارها تلاش میکنند تا با رژیم غذایی یا ورزش وزن خود را کاهش دهند، اما اغلب این تلاشها به نتیجه نمیرسد. احساس عدم کنترل بر روی خوردن به کاهش اعتماد به نفس منجر میشود. همچنین احتمال بروز مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و سو مصرف مواد در این افراد افزایش مییابد. بینج ایتینگ میتواند به بیماریهای جدی مانند فشار خون، کبد چرب، دیابت و بیماریهای قلبی و عروقی منجر شود. بنابراین توجه به این اختلال روانی بسیار حائز اهمیت است.
چطور بفهمیم به اختلال پرخوری مبتلا شدهایم؟
تشخیص اختلال پرخوری نیازمند توجه به نشانهها و الگوهای رفتاری خاص است. اولین علامت، مصرف ناگهانی و بیرویه غذا در مقادیر زیاد است. اگر شما به طور مکرر در زمانهای مشخصی غذا میخورید، ممکن است به این اختلال مبتلا باشید. احساس عدم کنترل بر روی خوردن یکی دیگر از نشانههای مهم این اختلال است. همچنین اگر پس از خوردن غذا احساس گناه یا شرمندگی میکنید این موضوع نگرانکننده است. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال به طور مکرر از رژیمهای غذایی سخت پیروی میکنند. اگر شما نیز بارها تصمیم به کاهش وزن گرفتهاید اما موفق نشدهاید باید به این موضوع توجه کنید. همچنین احساس تنهایی و انزوا در زمان خوردن غذا میتواند نشانهای از این اختلال باشد. در برخی موارد افراد مبتلا به پرخوری ممکن است به افسردگی یا اضطراب دچار شوند. اگر شما به این نشانهها دقت کنید و آنها را در خود مشاهده کنید بهتر است با یک متخصص مشورت کنید. تشخیص به موقع به شما کمک میکند تا از عواقب جدی این اختلال جلوگیری کنید. درمان مناسب میتواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد و به شما کمک کند.
چه عواملی باعث اختلال پرخوری میشوند؟
از جمله عوامل اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ شامل موارد زیر هستند:
1- ژنتیک
عوامل ژنتیکی میتوانند نقش مهمی در بروز اختلال پرخوری ایفا کنند. تحقیقات نشان دادهاند که برخی افراد به این اختلال مستعدتر هستند. وراثت تأثیر زیادی بر رفتارهای غذایی و عادات خوردن دارد. اگر در خانواده شما سابقه اختلالات تغذیهای وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به این اختلال افزایش مییابد. همچنین ژنها میتوانند بر روی احساس سیری و گرسنگی تأثیر بگذارند. برخی افراد به دلیل ژنتیک خود، تمایل بیشتری به پرخوری دارند. این تمایل ممکن است به دلیل تغییرات در سیستمهای شیمیایی مغز باشد. در نتیجه، ژنتیک به عنوان یک عامل خطر برای اختلال پرخوری شناخته میشود. درک این موضوع به شناسایی و درمان بهتر این اختلال کمک میکند.
2- تغییرات در مغز
تغییرات در ساختار و عملکرد مغز بر روی هورمونهای مرتبط با اشتها تأثیر میگذارند. به عنوان مثال، کاهش سطح هورمون لپتین منجر به افزایش اشتها می شود. همچنین، اختلال در سیستم پاداش مغز میتواند فرد را به پرخوری ترغیب کند. در این حالت، غذا به عنوان یک منبع پاداش و لذت تلقی میشود. تغییرات در نواحی مغزی که مسئول کنترل رفتارهای غذایی هستند نیز میتواند مشکلساز باشد. این نواحی ممکن است نتوانند به درستی سیگنالهای سیری را پردازش کنند.
3- سایز بدن
فشار اجتماعی و انتظارات فرهنگی درباره سایز بدن بر رفتارهای غذایی تأثیر منفی میگذارد. این فشارها ممکن است باعث شوند افراد به پرخوری به عنوان یک راه فرار روی آورند. همچنین افرادی که از چاقی رنج میبرند، احساس شرمندگی و گناه بیشتری در اجتماع میکنند. این احساسات منجر به چرخهای از پرخوری و رژیمهای سخت میشود. در برخی موارد سایز بدن میتواند بر روی اعتماد به نفس افراد تأثیر بگذارد. بنابراین، افرادی که به اختلال پرخوری مبتلا هستند، ممکن است با چالشهای بیشتری مواجه شوند. درک این رابطه میتواند به شناسایی و درمان بهتر این اختلال کمک کند.
4- تصور بدنی
تصور بدنی نقش مهمی در بروز اختلال پرخوری ایفا میکند. افرادی که تصویر منفی از بدن خود دارند، بیشتر در معرض این اختلال هستند. این تصور ناشی از فشارهای اجتماعی و رسانهها میباشد. زیرا افراد خود را با استانداردهای غیرواقعی زیبایی مقایسه میکنند. این مقایسهها میتواند به احساس عدم رضایت از بدن منجر شود. در نتیجه، افراد ممکن است به پرخوری به عنوان یک راه مقابله روی آورند. همچنین، تصور بدنی منفی میتواند باعث کاهش اعتماد به نفس شود.
5- جنسیت
جنسیت از دیگر عوامل اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ است. تحقیقات نشان داده است که زنان بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا میشوند. فشارهای اجتماعی و فرهنگی بر روی زنان این موضوع را تشدید میکند. زنان به طور معمول با انتظارات بیشتری درباره ظاهر خود مواجه هستند. این فشارها منجر به رفتارهای غذایی ناسالم میشود. همچنین مردان نیز ممکن است اما به شکل متفاوتی تحت تأثیر این فشارها قرار بگیرند. در برخی موارد، مردان به جای پرخوری به رفتارهای جبرانی روی میآورند. این تفاوتها میتواند به چالشهای خاصی در درمان این اختلال منجر شود. بنابراین، درک تأثیر جنسیت بر رفتارهای غذایی اهمیت دارد. توجه به این موضوع میتواند به ارائه درمانهای مؤثرتر کمک کند. پس هر دو جنس باید از حمایتهای لازم برخوردار شوند.
6- تروماهای احساسی
تروماهای احساسی میتوانند به عنوان یک عامل مهم در بروز اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ شناخته شوند. افرادی که تجربههای آسیبزا یا استرسزا دارند به پرخوری روی میآورند. این افراد از غذا به عنوان یک راه فرار استفاده میکنند. احساسات منفی مانند اضطراب، افسردگی و تنهایی میتوانند به این رفتارها دامن بزنند. همچنین تروماهای احساسی بر روی سیستم پاداش مغز تأثیر میگذارند. در این حالت غذا به عنوان منبعی از آرامش و لذت تلقی میشود. این چرخه میتواند به مشکلات جدیتری منجر شود. افرادی که دچار تروما هستند به سختی به احساسات خود پرداخته و آنها را مدیریت کنند. در نتیجه، درمان این اختلال نیازمند توجه به تاریخچه تروماهای احساسی فرد است.
7- سایر مشکلات فیزیولوژیک
بدون شک، اختلالات هورمونی میتوانند بر روی احساس گرسنگی و سیری تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، مشکلات تیروئید منجر به افزایش اشتها میشوند. همچنین، برخی بیماریها مانند دیابت بر روی رفتارهای غذایی تأثیر میگذارند. افرادی که دچار مشکلات گوارشی هستند، ممکن است به پرخوری روی آورند. این افراد به دلیل ناراحتیهای گوارشی احساس گرسنگی بیشتری دارند. در نتیجه توجه به مشکلات فیزیولوژیک در درمان اختلال پرخوری اهمیت دارد. شناسایی این مشکلات میتواند به ارائه درمانهای مناسب کمک کند. بنابراین افراد باید به سلامت فیزیولوژیک خود توجه کنند.
اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ چه خطراتی برای سلامتی دارد؟
یکی از مهمترین خطرات اختلال پرخوری یا بینج ایتینگ، افزایش وزن و چاقی است که به دنبال آن میآید. این افزایش وزن باعث بیماریهای قلبی و عروقی میشود که تهدیدی برای زندگی است. همچنین افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به دیابت نوع 2 دچار شوند. این بیماری عوارض جدی مانند مشکلات بینایی و بیماریهای کلیوی ایجاد میکند. علاوه بر این فشار خون بالا یکی دیگر از عوارض شایع این اختلال است. اختلال پرخوری، فشار خون بالا را به همراه میآورد که در نتیجه به سکته مغزی، حملات قلبی و مشکلات گوارشی نظیر کبد چرب مبتلا میشوید.
درمان اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ

اگر شما قصد درمان این بیماری را دارید میتوانید از روشهای زیر استفاده کنید:
1- درمانهای شناختی- رفتاری
درمانهای شناختی- رفتاری به عنوان یک روش مؤثر برای درمان اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ شناخته میشوند. این نوع درمان به افراد کمک میکند تا الگوهای فکری منفی را شناسایی کنند. همچنین این درمان به تغییر رفتارهای نادرست مرتبط با غذا کمک میکند. در این روش فرد یاد میگیرد که چگونه احساسات خود را مدیریت کند. تکنیکهای مختلفی در این درمان به کار میروند که شامل شناسایی محرکها هستند. افراد میآموزند که چگونه به جای پرخوری از روشهای سالمتری برای مقابله با استرس استفاده کنند. درمانگر به فرد کمک میکند تا به خودآگاهی بیشتری دست یابد. همچنین، درمانهای شناختی- رفتاری به افراد کمک میکند تا اهداف واقعبینانه تعیین کنند.
2- درمان کاهش وزن
بهتر است بدانید که این درمان شامل تغییرات در رژیم غذایی و فعالیت بدنی است. افراد باید به یک رژیم غذایی متعادل و سالم پایبند باشند. این رژیم باید شامل میوهها، سبزیجات و پروتئینهای کمچرب باشد. همچنین، افزایش فعالیت بدنی به کاهش وزن کمک میکند. در ضمن، ورزش منظم به بهبود وضعیت روحی و جسمی فرد کمک میکند. در این راستا مشاوره با متخصص تغذیه میتواند مفید باشد. متخصص تغذیه برنامه غذایی مناسب را برای فرد طراحی میکند. این برنامه باید با توجه به نیازهای خاص فرد تنظیم شود. همچنین حمایت اجتماعی از خانواده و دوستان میتواند تأثیر مثبتی بر روند کاهش وزن داشته باشد. افراد باید به تدریج وزن خود را کاهش دهند تا از اثرات منفی جلوگیری کنند.
3- داروها
داروها میتوانند به عنوان یک گزینه درمانی برای اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ مورد استفاده قرار گیرند. این داروها به کاهش اشتها و کنترل عواطف کمک میکنند. برخی از داروها میتوانند به تنظیم سطح سروتونین در مغز کمک کنند. این تنظیم به کاهش تمایل به پرخوری منجر میشود. همچنین، داروهای ضدافسردگی ممکن است در درمان این اختلال مؤثر باشند و به کاهش علائم اضطراب و افسردگی کمک کنند. پزشکان معمولاً داروها را به همراه درمانهای رفتاری تجویز میکنند. این ترکیب میتواند تأثیر بهتری بر روند درمان داشته باشد. چرا که داروها باید تحت نظر پزشک مصرف شوند تا عوارض جانبی کاهش یابد. در برخی موارد، داروها ممکن است به تنهایی کافی نباشند. بنابراین، ترکیب داروها با روشهای دیگر درمانی میتواند مؤثرتر باشد.
تاثیر نورون درمانی روی اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ
نورون درمانی به عنوان یک روش نوین در اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ مورد توجه قرار گرفته است. این روش به تنظیم فعالیتهای مغزی و بهبود عملکرد سیستم عصبی کمک میکند. نورون درمانی به افراد کمک میکند تا الگوهای فکری منفی را تغییر دهند. همچنین این روش به افزایش خودآگاهی و کنترل بر رفتارهای غذایی کمک میکند. در نتیجه افراد میتوانند به جای پرخوری از روشهای سالمتری برای مقابله با مشکلات استفاده کنند. نورون درمانی همچنین به بهبود خواب و کاهش خستگی کمک میکند. این بهبودها میتوانند تأثیر مثبتی بر روی رفتارهای غذایی داشته باشند.
نتیجهگیری
یکی از بزرگترین معضلات در مسیر تناسب اندام اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ است. برای مقاله با این مشکل باید دلایل روانی پرخوری بیمار گونه شناسایی و برطرف گردد. کارشناسان ما در اندام برتر آماده کمک به شما برای حل این بیماری و رسیدن به اندام متناسب هستند.
سوالات متداول
1- آیا اختلال پرخوری نوعی بیماری به حساب میآید؟
بله اختلال پرخوری نوعی بیماری است که موجب میشود افراط در خوردن ایجاد شود.
2- آیا بیماری اختلال پرخوری درمان قطعی و موثری دارد؟
بله به کمک نورون درمانی و درمانهای رفتاری – شناختی میتوان این معضل بزرگ را برطرف کرد.
3- چه عواملی موجب اختلال پرخوری یا بیماری بینج ایتینگ میشوند؟
تغییرات مغز، تروماهای احساسی و جنسیت از فاکتورهای دخیل در این مشکل هستند.
نتایج دوره:
مصاحبه با تعدادی از قهرمانان کاهش وزن ما رو ببینید و با تجربه اونا کاهش وزن سریعتری رو تجربه کنید.
دیدگاه کاربران